(For English please scrawl down) Η Ποδηλασία στους Δρόμους της Λιλιλιλιπου παρουσιάστηκε σε ιδιωτικούς και δημόσιους παιδικούς σταθμούς, σε σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, και σε δήμο της Αττικής.
Σύνοψη περιγραφή της Παιδικής Παράστασης
Η Ποδηλασία στους δρόμους της Λιλιλιλιπου, είναι μια παράσταση που εντάσσεται στον τομέα της «Βιώσιμης τέχνης»: ένας τόπος όπου βιωσιμότητα και τέχνη συνομιλούν μεταξύ τους γεφυρώνοντας την εκπαίδευση και την ψυχαγωγία. Όπως η λέξη Permaculutre (Permanent culture) –Μόνιμη Καλλιέργεια σημαίνει ταυτόχρονα και μόνιμος πολιτισμός. Μέσα από την παράσταση επικοινωνούμε σημαντικά, για τις μέρες μας, περιβαλλοντικά ζητήματα όπως, υπερκατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας, η ερημοποίηση, η διαχείριση υδάτινων πόρων και άλλα. Στόχος της παράστασης είναι να σπείρει στις καρδιές των παιδιών το θάρρος και την γνώση για να πρασινίσει η έρημος που εξαπλώνεται στη Γη μας, εξ ου και το όνομα της ποδήλατο γεννήτριας μας Pacha mama- μητέρα γη. Η παράσταση προάγει την Μη Βίαιη Επικοινωνία (NVC) ως γλώσσα επικοινωνίας μοιράζοντας απλόχερα ενσυναίσθηση, αγάπη, δημιουργία, αυτονομία.
Ο Μασανόμπου Φουκούοκα γράφει: «Όταν το ανθρώπινο πνεύμα και η ανθρώπινη υπόσταση αναμειγνύονται με την φυσική τάξη, και η μοναδική ενασχόληση του ανθρώπου είναι να υπηρετήσει την φύση, αυτός ζει ελεύθερα σαν ένα ολοκληρωμένο τμήμα του φυσικού κόσμου». Αυτή είναι η ελευθερία που βιώνει η κοινωνία της Λιλιλιλιλιπου, που έχει πλήρη συνείδηση και ευθύνη των πράξεων της και των αισθημάτων της, γνωρίζοντας πως το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος στον άλλον είναι η παρουσία του.
CYCLING IN THE STREETS OF LILILILIPOU
Our children's play ended its journey to public - private schools and municipalities . I would like to thank all the people that took part on this effort and supported it. It was a great journey.
Summary of the story:
The story is about the meeting of two different worlds: One world being the people of the ecocommunity: Lilililipou that lives in the forests with autonomy, resiliency, balance and fairness, who want to share and play with children, and the other is the world of a politician that wants to present his future plans for growth in the forest area so everybody will have a job.In between songs and participatory acts towards the children,the conflict climaxes and the politician becomes aggressive towards the Lilililipou citizens- until the ecocommunity people decide to wear their Giraffe’s ears and speak the language of the hurt. Focusing on the feelings and needs of the politician they express empathy towards him and as he receives it he gets in to a position to understand their needs and their feelings. So the conflict concludes to a tour of the politician-with the use of the cycle generator- on the forests of the ecocommunity. This tour joins these two worlds showing that there is a common language for all humans and the story ends up with no violence. They all sing and dance for and with the children.
The dramaturgical frame included
N.V.C. & the strength of Giraffe’s heart.
The physical well being section mentioning alternative ways of therapy, presenting amongst others herbal therapy; health & nutrition.
permaculture, physical farming,
Renewable Energy Sources.