Μαραζώνουν οι οπωρώνες του Πηλίου; Υπάρχουν άνθρωποι να μαζέψουν τα μήλα; Τι γίνονται οι πλατείες όταν οι τουρίστες φεύγουν; Έχουν μείνει γεράκια, βλέπετε γεράκια; Λύκους, βλέπετε; Με το νερό τι γίνεται; Τι σχέση έχει η κοινωνική μνήμη με τη διαχείριση του νερού; Η τοπική αυτοδιοίκηση; Τι σχέση έχει μια ασιατική φάμπρικα ρούχων με ένα ακραίο φυσικό φαινόμενο, όπως για παράδειγμα η πλημμύρα στη Μάνδρα Αττκής; Ένα αεροπορικό ταξίδι αναψυχής με το έδαφος που χάνεται στη γη της Μυτιλήνης; Ο τελευταίος Αιθίοπας που μιλούσε τη γλώσσα Gafat με τις εγκαταλελειμμένες πεζούλες στα ορεινά του Πηλίου; Η ερημοποίηση τι είναι, τελικά;
Μια παράσταση-διάλεξη για το έδαφος που υποχωρεί κάτω από τα πόδια μας, για τα κοινά που γίνονται ιδιωτικά, για τη διαχείριση των κοινών μας φυσικών πόρων, με ποδηλάτ
ες και ποδηλάτισσες πάνω σε μια αυτοσχέδια ποδηλατογεννήτρια, με συνταγές φυσικής καλλιέργειας, χορικά στατιστικής, πολιτικής και ιστορίας, μνήμες και βιώματα, με τοπία και γλώσσες που χάνονται, κουβέντες για ζώα, φυτά και νερά που χάνονται, συνήθειες που χάνονται, συνήθειες που επιβιώνουν, ένα ερωτικό τραγούδι, ένα πένθιμο τραγούδι, τσίπουρο και μεζέ.
Πρόκειται για το αποτέλεσμα έρευνας όπου τα επιστημονικά δεδομένα συνομίλησαν με την προφορική ιστορία και την ποίηση, προκειμένου να αναδειχθεί το κοινωνικοπολιτικό περιβαλλοντικό πρόβλημα της ερημοποίησης ως φλέγον και καίριο προς συζήτηση, και να τονιστεί το κατεπείγον της ανάγκης για ευαισθητοποίηση και δράση. Η αυτοσχέδια ποδηλατογεννήτρια που φωτίζει την παράσταση προσφέρει μια απτή εμπειρία για το τι σημαίνει παραγωγή και κατανάλωση ενέργειας, φωτίζοντας ενδεχομένως πτυχές της σχέσης μας με το περιβάλλον, την κοινωνία και το άτομό μας.
-------------------------------------
Μια πρώτη εκδοχή της παράστασης παρουσιάστηκε στο 1ο Φεστιβάλ Λυκαβηττού τον Οκτώβριο του 2020 με τον τίτλο «Έρημά μου ορεινά και πού τσαλακωθήκατε». Στη συνέχεια επιχορηγείται από το υπουργείο Πολιτισμού στο πλαίσιο της ανάπτυξης ερευνητικού έργου και με πυρήνα τη δραματουργική επεξεργασία μιας επιτελεστικής διάλεξης με θέμα το παγκόσμιο και πολυπαραγοντικό πρόβλημα της περιβαλλοντικής, κοινωνικής και πολιτισμικής ερημοποίησης. Με τη στήριξη του Αναπτυξιακός κ' Πολιτιστικός Σύλλογος "Η ΔΡΑΚΕΙΑ", με επιτόπια έρευνα στο Πήλιο και με τους κατοίκους της Δράκειας, του Άγιου Λαυρέντη, της Ζαγοράς, του Σέσκλου και της Τσαγκαράδας να μοιράζονται τις ιστορίες τους, παίρνει τον τίτλο «Μήλα μου γαλανά» και, μια βραδιά του περασμένου Ιουλίου, παίζεται στην Πάνω Πλατεία της Δράκειας.
19-20 Μάη στις 21.00, στο Στούντιο, Οικονόμου 3, πλατεία Εξαρχείων
Είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά
Σκηνοθεσία – Δραματουργία – Εκτέλεση: Σπύρος Τσίκνας, Τατιάνα Άννα Πίττα
Κατασκευή ποδηλατογεννήτριας – Φωτισμοί: Σπύρος Τσίκνας
Παραγωγή: Μαυρομιχάλη 55