Στις 15.07.22 βρεθήκαμε στη πάνω πλατεία της Δράκειας του Πηλίου και παρουσιάσαμε την διάλεξη-παράσταση με τίτλο ΜΗΛΑ ΜΟΥ ΓΑΛΑΝΑ.
Παρακάτω παραθέτουμε μερικά από τα κείμενα ανατροφοδότησης που λάβαμε από την τοπική κοινότητα και την ευχαριστούμε από καρδιάς.
Μια ξεχωριστή παράσταση διάλεξη από τους Τατιάνα Πίττα και Σπύρο Τσίκνα χθες βράδυ στη Δράκεια! Ο Σπύρος και η Τατιάνα, δύο ταλαντούχοι νέοι καλλιτέχνες με ιδιαίτερες ευαισθησίες και αγάπη για την φύση και κατ'επέκταση για τη Δράκεια έχουν κάνει μια εξαιρετική δουλειά. Μετά από έρευνα και ατελείωτες ώρες συνεντεύξεων με κατοίκους του Πηλίου έδωσαν στο κοινό τα αποτελέσματα της μελέτης τους μέσα από την δραματοποίηση. Σ' ένα πολύ καλά δομημένο κείμενο που οι ίδιοι έγραψαν παρουσιάζονται προβληματισμοί και αληθινά γεγονότα σε σχέση με την ερημοποίηση τόπων, τον χαμό γλωσσικού ιδιώματος και την καταστροφή του περιβάλλοντος κι όλα αυτά φωτισμένα με την ποδηλατογεννήτρια που παράγει ενέργεια στην διάρκεια της παράστασης! Είμαστε τυχεροί που υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Σπύρο και την Τατιάνα που θίγουν ζητήματα που αφορούν όλους μέσα από την τέχνη! Τους ευχαριστούμε προσωπικά για την τιμή που μας έκαναν και τους ευχόμαστε να είναι πάντα τόσο δυναμικοί και χαμογελαστοί όπως στην χθεσινή βραδιά!
Αναπτυξιακός &Πολιτιστικός σύλλογος «Η ΔΡΑΚΕΙΑ»
Λίγα λόγια για την χθεσινοβραδυνή μας εμπειρία στο γειτονικό χωριό και για την παράσταση - διάλεξη "Μήλα μου γαλανά"...
Νομίζω πως δεν υπάρχει ακριβής χαρακτηρισμός για το αποτέλεσμα μιας έρευνας, με συνεντεύξεις, μελέτη, στατιστικές, όταν αυτή παρουσιάζεται δραματοποιημένη. Όχι απαραίτητα στο σύνολό της, αλλά σε σημεία που έδιναν στον θεατή την απόλυτη ταύτιση με το υπόλοιπο κείμενο που θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει επιστημονικό.
Θα μπορούσε κανείς επίσης να χαρακτηρίσει το έργο ως μανιφέστο, πολιτικό και κοινωνικό για την κοινωνία που θα θέλαμε να ζούμε. Φυλές, γλώσσες, εθνότητες, έθιμα, ντοπιολαλιές, ζώα και φυτά, γη, ουρανός, νερό και κοινωνικές σχέσεις, όλα μπλέκονται γλυκά κι όλα καταρρέουν μυθικά. Οι ισορροπίες μιας μικρής κοινότητας σε ατάκες θεάτρου. Ο επιστήμονας που μιλά με ακραίο στόμφο....
Υπάρχει ερημοποίηση στην ύπαιθρο χώρα; ποιος θα ισχυριζόταν το αντίθετο; όλοι περιμένουν τους τουρίστες!
Μαραζώνουν οι οπωρώνες στο Πήλιο; αν μη τι άλλο θα απαντήσουμε κι εμείς.
Πέφτουν οι πεζούλες; πέφτουν κι αυτές!
Έχει γεράκια; Όχι δεν έχει γεράκια...
Έχει γεράκια! Όχι, έχει κοράκια!
Έχει νερό; έχει νερό, δεν είναι λέει καθαρό, ας βάλουμε λίγο χλωριωτικό.
Το uva πιο σωστό!
Έχει σπίτια; έχει σπίτια! Έχει κόσμο; δεν έχει κόσμο! Τότε κακό χωριό τα λίγα σπίτια!
Οι φτωχοί κάνουν ό, τι μπορούν, οι πλούσιοι κάνουν ό, τι θέλουν!
Αυτά εν τάχει και πολύ περιληπτικά για την σπουδαία αυτή δράση, που φωτίστηκε εξ ολοκλήρου από το δυναμό ενός ποδηλάτου, σαν να υπονοούσε πως πάνω από όλα, όσο "ποδηλατούμε", σκεφτόμαστε και πράττουμε με οικονομία και σεβασμό στα πλάσματα και στο οικοσύστημα μας, γεμίζουμε το σύμπαν φως κι αγάπη.
Σπουδαία η σύνδεση με το τραυματικό ιστορικό παρελθόν της Δράκειας.
Αν αυτό θεωρείται πειραματικό δραματουργικό εγχείρημα, εγώ χαίρομαι πολύ που το κοινώνησα.
Ευχαριστούμε για όλες τις επιτυχείς συζεύξεις Tatiana Pitta, Spyros Tsiknas, ευχαριστούμε κορίτσια Δρακιώτικα, Athanasia Litra και Αναστασία!
(οι φώτο είναι δανεικές από τις αδερφές Λύτρα)
Θα σας θέλαμε και στο χωριό μας είναι η αλήθεια!
Ελένη Βλάχου
πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Αγ. Λαυρεντίου
& μέλος του κοινοτικού συμβουλίου του Αγ. Λαυρεντίου
Παρακάτω παρατίθεται φωτογραφικό υλικό από τον θεσσαλονικιό φωτογράφο και ηχολήπτη Γιώργο Πεντζίκη, που βρέθηκε στις 15 Ιουλίου στη Δράκεια, απαθανάτισε τη δράση με το φακό του και συνόδευσε τις φωτογραφίες του με τα θερμά λόγια:
15/7/2022.
Στιγμιότυπα από την εξαιρετική έρευνα/διάλεξη/παράσταση "Μήλα μου γαλανά" από τους Σπύρο Τσίκνα και Τατιάνα Πίττα που έκανε πρεμιέρα στην Δράκεια.
Λϊγα λόγια για τη διάλεξη παράσταση:
Μαραζώνουν οι οπωρώνες του Πηλίου; Υπάρχουν άνθρωποι να μαζέψουν τα μήλα; Τι γίνονται οι πλατείες όταν οι τουρίστες φεύγουν; Έχουν μείνει γεράκια, βλέπετε γεράκια; Λύκους, βλέπετε; Με το νερό τι γίνεται; Τι σχέση έχει η κοινωνική μνήμη με τη διαχείριση του νερού; Η τοπική αυτοδιοίκηση; Τι σχέση έχει μια ασιατική φάμπρικα ρούχων με ένα ακραίο φυσικό φαινόμενο, όπως για παράδειγμα η πλημμύρα στη Μάνδρα Αττκής; Ένα αεροπορικό ταξίδι αναψυχής με το έδαφος που χάνεται στη γη της Μυτιλήνης; Ο τελευταίος Αιθίοπας που μιλούσε τη γλώσσα Gafat με τις εγκαταλελειμμένες πεζούλες στα ορεινά του Πηλίου; Η ερημοποίηση τι είναι, τελικά;
Μια θεατρική διάλεξη για το έδαφος που υποχωρεί κάτω από τα πόδια μας, για τα κοινά που γίνονται ιδιωτικά, για τη διαχείριση των κοινών μας φυσικών πόρων, με ποδηλάτες και ποδηλάτισσες πάνω σε μια αυτοσχέδια ποδηλατογεννήτρια, με συνταγές φυσικής καλλιέργειας, χορικά στατιστικής, πολιτικής και ιστορίας, μνήμες και βιώματα, με τοπία και γλώσσες που χάνονται, κουβέντες για ζώα, φυτά και νερά που χάνονται, συνήθειες που χάνονται, συνήθειες που επιβιώνουν, ένα ερωτικό τραγούδι, ένα πένθιμο τραγούδι, τσίπουρο και μεζέ.
Πρόκειται για το αποτέλεσμα έρευνας όπου τα επιστημονικά δεδομένα συνομίλησαν με την προφορική ιστορία και την ποίηση, προκειμένου να αναδειχθεί το κοινωνικοπολιτικό περιβαλλοντικό πρόβλημα της ερημοποίησης ως φλέγον και καίριο προς συζήτηση, και να τονιστεί το κατεπείγον της ανάγκης για ευαισθητοποίηση και δράση. Η αυτοσχέδια ποδηλατογεννήτρια που φωτίζει την παράσταση προσφέρει μια απτή εμπειρία για το τι σημαίνει παραγωγή και κατανάλωση ενέργειας, φωτίζοντας ενδεχομένως πτυχές της σχέσης μας με το περιβάλλον, την κοινωνία και το άτομό μας.
-------------------------------------
Η έρευνα που προηγήθηκε της εν λόγω δράσης, πραγματοποιήθηκε μέσω του καλλιτεχνικού φορέα Μαυρομιχάλη55 στο πλαίσιο του επιχορηγούμενου από το ΥΠ.ΠΟ.Α. διεπιστημονικού ερευνητικού προγράμματος στο θέατρο, με τίτλο Ερημοποίηση, το οποίο είχε ως πυρήνα τη δραματουργική επεξεργασία μιας επιτελεστικής διάλεξης με θέμα το παγκόσμιο και πολυπαραγοντικό πρόβλημα της περιβαλλοντικής, κοινωνικής και πολιτισμικής ε
ρημοποίησης. Η παράσταση αυτή παρουσιάστηκε πρώτη φορά ένα βράδυ τον Ιούλιο του 2022 στα ορεινά, στην άνω πλατεία του χωριού της Δράκειας στο Πήλιο. Ευχαριστούμε θερμά την κοινότητα της Δράκειας και τον αναπτυξιακό και πολιτιστικό σύλλογο «Η Δράκεια» για την συνεργασία και την υποστήριξη κατά τη δημιουργία αυτής της παράστασης, την κοινοτική ταβέρνα «Μπαλκόνι με Θέα» της πλατείας για τη φιλοξενία, τους κατοίκους της Δράκειας, του άγιου Λαυρέντη, της Ζαγοράς, του Σέσκλου και της Τσαγκαράδας που μοιραστήκαν μαζί μας τις ιστορίες τους, όπως και το κοινό μας εκείνης της νύχτας που μας ενθάρρυνε να συνεχίσουμε αυτή τη διαδρομή.